Ook dit jaar weer naar de 4daagse van de Ijzer. Voor de 8ste keer alweer. Een 4daagse met een historische context.
Je gaat op pad en weet niet hoe het uit gaat vallen. Samen met Jeanne en Stan ga ikm er een leuke week van maken.
Naar Poperinge maandag 19-8
Ik haal Jeanne en Stan op om 7.30u en daarna op pad naar Essen. Er is veel ruimte om de auto te parkeren. De treintickets zijn al gekocht en we stappen in. Tot Antwerpen gaat het goed. Dan is onze trein naar Poperinge gewijzigd. We moeten bij Gent Dampoort een uur wachten op de trein die wel naar Poperinge gaat. Rond 13u zijn we in Poperinge.
Snel naar de zaal, want je wilt je eigen slaapplek kiezen. Niet ver van een stopcontact en in de buurt van een toilet. We richten een hoekje in met wat stoelen en een paar tafels. Het is goed zo.
In de zaal wat mensen tegenkomen van eerdere 4daagsen. Een hand en een babbeltje. We lopen de stad in, halen een fles wijn en kijken even rond. Dan de startpapieren ophalen en de route voor morgen bestuderen. Dan avondeten en klaarmaken voor de nacht. Om 10 uur is het doodstil.
Oostduinkerke dinsdag 20-8 32,6km
Al om half 6 loopt mijn wekker af. Een kattenwasje en zonnebrand en aankleden. Net na 6 uur ontbijt en dan de bus in.
Vandaag is het ver rijden. Naar Oostduinkerke. Tegen 8.30u zijn we er. Snel op pad. Jeanne en Stan lopen samen. Ik loop niet met hen mee. Ik heb een ander eigen tempo.
Kort na de start gaan we een kleinschalig landschap in. Zandpaden en duingebied. Je moet regelmatig omhoog en ook wachten bij een tourniquet. Onderweg kom ik ook nog SintJansstappers tegen. Bij een ruïne van een abdij drinken we wat. Daarna weer verder.
Na 15km krijg ik een appje van Doriane. Ze is aangenomen op Avans. Super. Ik bel haar en ze is superblij. Het begint wat te regenen en ik doe mijn jack aan. De regen wordt meer en meer.
Dan een lang stuk over betonpaden, een stukje door de duinen en dan naar Nieuwpoort. Het is er druk. Veel boten en zeilclubs. Bij het strand naar links en over de boulevard. Door de regen is het vrij rustig.
Aan het eind van de boulevard heb ik pijn boven in mijn linkerbeen. Ik loop het alternatieve pad. Het is wel lichter, maar ook een stuk langer. Om 15.45u ben ik binnen. Ik ben nat en koud. De garnalensoep smaakt super. Dan de bus in en in het kamp douchen en wat drinken en eten en op tijd op bed.
Diksmuide woensdag 22-8 24,4km
Na ontbijt en in de bus twijfel ik nog of ik 24 ga lopen. Na de rust in een café besluit ik tot de 24km. Je moet jezelf niet blesseren. In het begin is het vrij stil op de route. Na een tijd wordt het wat drukker. Je maakt soms een praatje, maar meestal loop je alleen. Je besteedt wel meer aandacht aan je omgeving. Je leest een bord, blijft staan bij het parachutespringen, eet een broodje met zuurkool en worst. Er zitten zeker voordelen aan.
Vandaag ben ik vroeg in de bus en in het kamp. Wat kletsen en drinken, vroeg douchen en wat lezen. Jeanne en Stan komen een tijd later. Om 7 uur warm eten. Na het eten is er bingo en Stan vindt dat leuk. Net na 9 uur klaarmaken voor bed en slapen.
Poperinge donderdag 22-8 24,5km
Vandaag start de wandeling op de grote markt van Poperinge. Zo’n 400 meter van ons slaapplek. Dat betekent iets later uit bed, iets later eten en iets meer rust bij de start. Net als de andere dagen is het startschot om 8 uur. Jeanne en Stan ervandoor en ik in mijn eigen tempo ook op weg.
De eerste 8km lopen we gezamenlijk met 32km. Regelmatig komt er een bekende voorbij om een praatje mee te maken. Ook een paar gesprekken over aspirant-stappers naar Santiago.
Mijn huiswerk voor vandaag was ontdekken hoe een picon smaakt, een plaatselijke drank op de grens met Frankrijk, Bij café Helleketel een pistolet met choucroute en een saucisse en mostard. Het smaakt best, maar ik word er toch geen fan van.
Daarna weer op pad. Het lopen met sony oordopjes is toch lastiger dan ik dacht. Dan maar niet. Gewoon stappen tot we bij de brouwerij Bernardus aankomen. De 8km stapt hier de bus in.
Naar de start is nog een km of 6. Ik stap lekker door. Na aankomst op de markt in Poperinge ga ik naar Maayke Blyde. Wat drinken, kletsen, wassen en douchen en rusten tot Jeanne en Stan binnenkomen. Ik voel me prima.
Bij het eten zijn de notabelen van Poperinge en de brandweer en geridderden aanwezig. Het feest daarna maken we niet mee, want we drinken een wijn en gaan slapen. Morgen weer een dag.
Ieper vrijdag 23-8 23,6km
Vandaag wel met de bus naar Ieper. Mooi op tijd voor het startschot om 8 uur.
Eerst een paar km de stad uit. Het is druk, want 16 en 24 km volgen dezelfde route. Eerst gaat de 16 eraf. De 24 en 32 lopen samen op tot km 9. Bij een bos is een infobord en een tableau vivant. Het doel is om de geschiedenis levend te houden.
In een café op het terras drink ik wat en eet mijn brood. Samen met een bekende even een gesprek. Verder op de 24. Het is druk vandaag. Enkele trappen door het bos en ik kom bij een heel groot herinneringsplek. Het is er superdruk. Ik loop door.
Inn het bos lopen enkele groepen kinderen en die komen voor de geschiedenis. Het is intussen gaan regenen, soms hard, soms wat zachter. Dan gaan we het bos weer uit.
Ik begin aan de laatste 8km naar het eind. De 8km loopt er ook bij. Enkele gesprekken met oudere stappers. Nog een paar km en ik kom binnen. De situatie is hetzelfde als vorig jaar.
Via de stadswallen langs de Menenpoort. Daar ga ik wat drinken, want ik moet best even wachten op Jeanne en Stan. Na een tijd ga ik naar de finish. Ik haal mijn medaille op en wat later kome Jeanne en Stan.
Nog even naar de Menenpoort voor de last post. Daarna naar de bussen en dan naar Poperinge. Het wandelen zit erop. Veel stappers gaan op vrijdag op terug naar huis. Een derde deel gaat zaterdag.
Naar huis 24-8
’s Morgens moet er eerst opgeruimd en afgebroken worden. De veldbedden en matrassen en tafels en stoelen verdwijnen. Bij het ontbijt liggen geen plastic zakken voor een lunch. Bijna iedereen maakt er een.
Dan naar de bus die de trein vervangt. We gaan erin. Elke halte komt de bus voller. Tot er niemand meer bij kan. Bij elke halte staan mensen die niet mee mogen. Frustrerend voor de chauffeur, want die kan er niets aan doen.
In Kortrijk vertrekt de trein naar Antwerpen voor onze neus. Een uur later thuis. Dan naar Antwerpen. Bij het station weer een bus. Hoe die eruit ziet en de plaats van vertrek kan niemand ons vertellen. Er komt een grote en gele yellow cab aanrijden en dat is onze bus. Snel erin en dan naar Kapellen. Daar overstappen op de trein naar Essen en met de auto naar Etten-Leur.
Ik zet Jeanne en Stan af en na wat boodschappen ben ik thuis. Het voelt prima.
